Repeat Chorus

C-G-Am-F

by: Justin Cleo Alfonso

I

First stanza ng ikaw ay nakilala

Ngumiti ang puso ko ng ikaw ay makita

Mata ko’y nahulog sa akin mong ganda

Nakita ko ang sariling tinatanong ang ngalan mo

Ikaw ay ngumiti at sinabi bukas ang zipper ko

Chorus:

Sa chorus ng buhay nakilala pagibig na tunay

Sa piling mo’y parang nasa langit ang paglalakbay

Kung ika’y panaginip ayaw ko ng magising

kung ito’y isang awitin ayaw ko ng tapusin

ayaw ko ng tapusin… ayaw ko ng tapusin

II

Second stanza paibig ay nawala ng bigla

ganito ba talaga kapag nagbiro ang tadhana

luluha kang magisa sa piling ng mga tala

Nakita ko ang sariling magisa at lumuluha

Ikaw ay naglaho gaya ng hamog sa umaga

Chorus:

Sa chorus ng buhay nakilala pagibig na tunay

Sa piling mo’y parang nasa langit ang paglalakbay

Kung ika’y panaginip ayaw ko ng magising

kung ito’y isang awitin ayaw ko ng tapusin

ayaw ko ng tapusin… ayaw ko ng tapusin

Refrain:

Ika’y lumisan na at din a muling nakita

Iniwan mo ang puso kong basag na lumuluha

Tapos na ang kanta, ngunit ang pagibig sayo’y tuloy pa…

Tuloy pa… tuloy pa… tuloy pa ahh..

Pagibig sayo’y tuloy pa

“Hamon”

By: Justin Cleo Alfonso

Puting papel ay muling kong ilalatag

Hahabiin ang mga ideyang pilit bumabagabag

Sapat na ang tulang ginawa para sa kapwa

Oras na para naman sa Diyos na sa akin ay may likha

Hindi na kailangan ng tamang balarila, sukat at tugma

Kulayan ng kaunti gamit ang katamtamang talinhaga

Kung aking susundin ang tamang istraktura ng tula

Baka hindi masambitla kabutihan ng Diyos na dakila

Pagibig ng Diyos ay hindi maaring ikumpara

Kahit kaninong martir na bida sa pelikula

Ang pagkapako sa Krus ay matagal ng kumita sa takilya

Ngunit hindi nabayaran ang sakripisyo ng ating Ama

Kabutihan ng Diyos ay hindi maaring ipamukha sa tula

Sapagka’t kukulangin pa ang mga naimbentong mabuting salita

Hindi kayang isigaw sa pamamagitan ng Hallelujah!

Ngunit maaring ibulong ng pusong tunay na sumasamba

Ikaw anong ginagawa mo para sa Diyos?

Ikaw ba’y tiga-puna lang at sabay sa agos?

Wala ka pa sa mundo ikaw ay Kanyang tinubos
Sa pagibig na kalakip ang sugat, luha at mga galos

Hindi kita sinisingil ng paghanga sa aking tula

Dahil libre kang sumulat ng sariling mong katha

Magsilbi sanang inspirasyon sa mga nakakaunawa

‘Wag manatiling mambabasa kung kaya mo namang gumawa

RECYCLE BIN

The program of reading starts at this moment

Words are being read, let the emotions be implemented

Read these crying letters of mine

Coded to ask you a little sympathy and time

I once look at the if else of loving

I realized that it has two ending

The one stands for the love that will never go

While the other is learning the art of letting go

You can’t go in a certain condition, unless it was satisfied

You can’t go in a certain competition, unless you are qualified

You can’t stay in a crib, unless you are a little kid

You can’t have the gift of love, unless you have someone to share with

Letting go of someone you use to have

Is like deleting an important video which was corrupt

Scanning the corrupted video will be the first step

And if it doesn't work, seems like you are ready for death

Many years started and ended, many months has been celebrated

But memories are still looping in your head

If you can just undo, to get that video back

Or rather restart, to escape from the flashback

But no matter how love tear you into pieces

A lot of reasons are born to give you kisses

Every new beginning starts from other’s ending

But for now, be contented watching your corrupted video

From your Recycle Bin…

Banig

Pagihip ng oras ay muling dumating

Gaya ng paglapat ng talinhaga sa salamin

Muling nag-alab ang mga emosyon para ika’y yapusin

Narito ang mga letra na handa kang busugin

Gusto kong ituring mo ako bilang magandang ala-ala

Piraso ng nakalipas mo na napakaligaya

Gaya ng pagsikat ng araw at mga tala

Malayong tanawin pero hindi nawawala

Pag-ibig ko sayo ay gaya ng matibay na banig

Nakahabi na sa’king kaluluwa na hindi padadaig

Nakahulma na sa puso kong lagi kang kinakabig

Kadikit ang buhay ko na hahamakin ang daigdig

Animoy uhaw na usa sa disyerto

Ang paghihintay sa oras ng pagtayo mo sa harapan ko

Ngunit kung sa tingin mo napapagod na ako

Lagi mong iisipin ang puso ay hindi marunong mahapo

“Hanggang Sa Muli”

Ni: Justin Cleo Alfonso

Gaya ng kawayan na sinasayawan ang bagyo

Ganoon din naman ang pagibig ko sa’yo

Nananatiling buhay sa lugar na pinagiwanan mo

Kahit pagdaan ng bawat taon ay patuloy akong binabayo

Paano ko nga ba ilalarawan ang imahe na walang kulay?

Paano ko nga ba tatawirin ang bangin na walang tulay?

Paano ko nga ba babanggitin ang bukid kung walang palay?

Ganyan kapag iniwan ang puso na tumitibok pero walang buhay

Kaya pa bang pahilumin ng halamang gamot

Ang mga bugbog sa puso kong puro kumikirot

Pinakilala ka nga ba ng tadhana para hindi mawaglit at malimot

Gaya ng tamabalang gagamba at sapot

Ngayong pinaghihiwalay tayo ng mga dagat

Kahit sino wala ng sa akin ay makakaawat

Upang ang bawat damdamin at pangako ko ay sa tula ko na lang ilalapat

Bagama’t alam kong ang ginagawa ko ay hindi man sapat

Lagi kong tinatanong ang mga ulap at tala

Kung bakit ka pinahintulutan na sa akin ay mawala

At maigi kong tinanggap ang paglipat mo sa ibang bansa

At wala na akong magawa kundi sambitin ang pamagat nitong tula…

Nakapako

Muling maguunat ng kamay para sumulat

Idaraos ang damdamin na luha lang ang makakapagulat

Dito ko ilalatag ang papel na wala pang alat

Bibigyang buhay ng mga emosyon na sa puso’y sumusugat

Ibalik ang senaryo ng kahapo’y kamusmusan

Madali akong makalimot sa mga pasakit at pinapasan

Masayang hinihila ang tali na nakadugtong sa’king laruan

Lulubog ang araw na masaya ako kahit sugatan

Ngunit ang kahapon ay madaling pumanaw

Parang posporong namatay ng ang hangin ay matanaw

Ngayon ako’y ganap ng nilalang, at yan ay malinaw

Puso ko ngayo’y gumagapang at hirap na nakabalahaw

Nakapinid sa matamis at mapait na alak ng kahapon

Maging sa bango at tinik ng rosas hindi makabangon

Lumang alaala hinahampas ako na parang malakas na alon

Anino ng nakalipas pilit akong ginugumon

Sinubukan kong ipikit ang aking mga mata

Para ang hapdi at sakit ay hindi ko madama

Pumikit ako ng marahan at may bahagyang pagluha

Pero nakalimutan kong ang puso ay walang mata.

… kaya sakit patuloy ko pa rin tinatamasa

Tula at Luha

Para sa kaibigang napilitang lumisan

Para sa’yo na ngayo’y nasa ibang bayan

Basahin ang tulang hinabi pa sa aking kaisipan

Akda ng kaibigan na minsang iniwan

Binabayo ng masigabong hapdi at sakit

Itong pusong humikbi sa tuwing ika’y maiisip

Pangalang sa panalangin lagi kong sinasambit

Kaibigang hindi malilimot hanggang sa mata ko’y pumikit

Gaya ng pagbuhos ng ulan na hindi mapigilan

Ang lungkot na nadarama sa pagtitig sa’ting lumang larawan

Kumaripas ng takbo ang panahon ng mabilisan

Ngunit hindi nito tinangay ang pangako kong binitawan

Hindi ko pinangarap na ika’y maging kaibigan

Pero binigay ka ni Bathala na parang sagot sa kahilingan

At kung dumating sa oras na ako’y iyong kalimutan

Narito pa rin ako, naghihintay kung saan mo ako iniwan…

Dalamhati

Sa mundong pinasimulan ni adan at eba

Sa bansang naniniwala kay malakas at maganda

Sa nayon na tinago sa libis ng mga alaala

At sa makatang umibig sa prinsesa

Buhay sa mundong ibabaw ay sadyang pambihira

Kasabay ng pag-ikot nito, paggulong ng kapalaran ng madla

Katulad ng pag-usbong ng damo sa bakanteng lupa,

Gayon din ang paglago ng bawat tadhana

Sana’y kasing dali ng pagpapaikot ng trompo

Ang pagpili sa taong mamahalin mo

Upang tumigil man pag-ikot ng iyong trompo

Sandaling yakapin ng tali, at handa na naman ibato

Ngunit buhay ay puno ng kabalintunaan

Kung sino pa pinili mo, sila pa ang mangiiwan

Ang paglisan niya gaya ng hangin na ‘di mahagkan

Gaya ng malakas na bagyo na ‘di kayang pigilan

Oo nga’t umibig ako sa prinsesa

Nilisan ako na puso’y puno ng pinsala

Masakit man sabihin, wala kang magagawa kundi lumuha

At manatiling nakatayo sa tulong ni Bathala

Para sa Pambihirang Nilalang

Muli ako’y hinahamon ng pagkakataon

Upang sumulat ng katha ng dadamin na hindi naglalaon

Para sa babaeng napalayo sa akin makalipas ng buwan at taon

Ngayon muli kong sasariwain bawat alaala na lagi kong baon

Noon akala ko’y madali lang ang lumimot

Ngunit mga gunita sa puso ko’y pilit na kumakalmot

Mga kahapon na sa puso ko’y isang mabisang gamot

Nagpapawi ng lahat ng sakit ko’t salimuot

At ngayon patuloy aking nagpapaka-makata

Para sa taong na iniwanan ko ng panata

Para sa kaibigan na distansya ay hindi alintana

Abutin ka nawa ng bawat letra tinahi sa isipan upan maging katha

Malayo ka man sa akin, subalit para sa akin ika’y katabi lang

Upang isigaw ng mga letra ang mga luhang sa mata nakaharang

Distansya man ay bundok at dagat, hindi ito hadlang

Upang ituring kang kaibigan, na pambiihirang nilalang…

My dream left me

I thought you are the one, who will heal my wounded heart

The one to correct this mess, and make it as art

I thought you are the one, to fill this emptiness

The one who will serve the light of life, yet brightness

I thought you are the one, to be my forever

The one will calm my heart’s fever

I thought you are the one, who will stay my side

The one who will always abide

I thought you are the one, who will walk with me

The one to walk even in the darkest hour of me

I thought you are the one, who will say I do

The one who will proudly say, I want to marry you

But you left me, you left these thoughts

And these thoughts left me, you left me seeking more

You left me having just a daydream of these thoughts

My thoughts left me, and yes you left me

My dream left me…

Replika

Pinagbuklod ng iisang pangarap

Pinatibay sa mga pagsubok na kinaharap

Nagyayakapan sa bawat pagkukulang

Naging magkakapatid kahit magkaiba ng magulang

At ngayon paparating ang bagay na hindi natin ginusto

Ang hindi mapipigilang pagkakalayo

Mga bawat ala-ala niyo sa aking puso’y nakatago

Pangalan niyo dito sa akin ay hindi maglalaho

Hayaan mo akong lumuha, kaibigan

Dahil ito’y sadyang hindi ko mapipigilan

Pag-guho ng luha ko’y hindi na mahahadalangan

Damdamin na sumisigaw ng kalungkutan

Paglalakbay sa buhay ay ganito nga siguro

May mga tao kang madadaanan papunta sa layunin mo

Pero darating sa puntong kailangan mo silang iwan

Para agos ng buhay ay iyong patuloy na masundan

Napakasakit kung ating iisipin

Wari’y agos ng panahon nais kong pigilin

Paghampas ng orasan gusto kong harangin

Upang sa bawat segundo ay kasama kitang yayakapin

Mga anino na nagsilbing inspirasyon sa pagaaral ko

Mga balikat na naging sandigan ko

Mga kamay na gumagabay sa buhay hayskul ko

Mga taong nagsilbing REPLIKA ng aking pagkatao 

“Queng lalam Bulan”

Dinatang ing dalumdum ning bengi

Makalukluk ko lalam tanaman ning taranati

Pagmasdan keng masalese ing bulan keni

Antabayanan ne ning langit a makabusni

Ing bulan minuna neng kasalang-kasala

Balaku sana magluwat yang makanita

Pero apansinan ku mung ali sarya

Ing bulan lalakwan na kung bagya-bagya

Anya naman, linabas ka keng isip ku

Minuna nakang kalugud kanaku

Pero kalakalale lekwan muku

Mengari ka queng bulan, peburen muku

Anyang meko ka, medalumdum ing bye ku

Anyang meko ka, maybug yang masira ing buntuk ku

Angyang meko ka, balaku ali ku na agyu

Pero agyang ing pusu ku ing mispak…

Sabyan ku pa rin kaluguran dakang babatak.

“Kaba”

Binabati ko ang bughaw at maaliwalas na langit

Na nagpapawi ng lahat kong pait at galit

At muli ako ngayo’y umibig

Pakiramdam na hindi kayang ipaliwanang ng bibig

Para sa akin ngayon ang buhay ay masaya

Higit pa sa kayang awitin ng kanta

Higit pa sa kayang ipinta ng pintura

Higit pa sa kayang ikatha ng makata

Ngunit hindi ko maiiwasan minsa’y mangamba

Na baka ako’y iwan mo lang ng bigla

Baka muling basagin pusong sugatan

Iwan na nagdurugo sabik sa pagibig na walang sukatan

Kaya hindi maiwasan sarili ko man ay tanungin

Sa tuwing akong nakatingin sa hangin

Oo nga’t ngayon ay mahal mo ako

Bukas? Mahal mo pa rin kaya ako… 

“Invisible Damage”

Keep me under your mighty arms

To ease this coldness, so I can be warm

Carry me in the river of gladness

So I may forget this kind of sadness

Let me drink your water of calmness

So I can stay with you with smiling face

I beg you to untie me into temptation

And I will love you without hesitation

Set me free in the frame of the past

Give me the opportunity to live ‘til last

Love me as if I am your prince

And I will love you back with full means

Save me from being dry

And wipe my tears every time that I cry

Remove the thoughts of the past’s image

To heal me against this invisible damage…

When She's Inalterable

If you just don't love me at all

It will really hurt me

It will slash another open wound

That I don't like to see

If you just don't love me at all

Please, say it so that I can drop a tear

I know it'll hurt me

but that's the way to ease this hoping heart

If you just don't love me at all

My life will be miserable

but if that's what you feel

I'll accept it early, and learn how to move on quickly

If you don't love me at all

Feel free to forget me,

The fact that, I can't change your mind

Is not easy as what music said to me

If you don't love me at all

Forget me, but don't forget GOD

Who gave you to me

And all I can say is, Thank you for the memories...

A Child

There are times when, I want to be a child again. I want to be a little boy again. I want to be innocent again. I want to come back to the days when the most important lady in my life is my mom, and the most important guy in my life is my dad. And all pains, all tears can be easily healed by candies and toys.

I want to be a child again, a child who doesn't have any problem, simply watching the sunrise as I play my favorite toy outside our house, simply watching sunset as I eat my favorite lollipop. I want to be back in the days where no one hurts me, because they know my parents would scold them. I want to be back in the days where the most important thing for me is Happiness. To the days where I valued every single things that makes me happy regardless of its worth. And even if I fall, someone would suddenly pick me up, and give me a hug, saying "Don't cry, you see? You are brave. Don't cry". Back to the days when I just simply believe that GOD created me, GOD created the stars above, GOD created all living organisms, without even asking my mother who is GOD? Does GOD really exist? I want to come back to the days where suffering won't never let me suffer for a week, months, or even years. But, whether I like it or not, time would still bring me to my maturity stage, where I will value different kinds of imperfect ladies, where I will go and hang up with different kinds of imperfect guys. Whether I like it or not, time will bring me to maturity, where pain and problems would not be cured and healed by candies and toys. And a stage where I have to comfort myself. And a time where I will start asking "Do GOD really exist?" For me, no one will ever compare the life I have when I was a child.

Hiwaga sa likod ng Letra

Ikaw ay narito sa harap ng isang blog, nagbabasa ng mga pulang letra, seryoso kang nagbabasa ng mga pulang letra na hindi mo alam kung ano ang nais ipakahulugan. Pero kahit hindi mo alam ang patutunguhan ng iyong binabasa, magpapatuloy ka pa rin dahil gusto mong malaman kung ano ang ending ng atrikulo na kasalukuyan mong binabasa. Pero sandali mong ititigil ang pagbasa sapagat kung mapapansin mo, may pangalan na nabuo sa imahe na nasa kaliwang bahagi.


Bumalik ka na sa pagbabasa dahil wala kang makitang pangalan sa imahe. At ngayon magtataka ka kung ano nga ba ang ibigsabihin ng kalokohan na ito. At ngayon iniisip mo na na walang kwenta ang pagbabasa sa sulating ito, pakiramdam mo nagsayang ka lang ng oras, pero maniwala ka at sa hindi, ikaw ay na-uto ng mga letrang iyong binabasa at pinagkaabalahan mo ang mga letra sa loob ng ilang segundo at minuto ng iyong pagbabasa. At yan ang hiwaga sa likod ng bawat letra.

♥ Ikaw Lang ♥

Intro: C G Am F - C G Am F - G G7

♥ Stanza:


C       G           Am - F
Sabi ng Puso ko...
C                     G           Am - F
Ikaw raw ang pag-ibig ko...
C            G      Am      -    F               C-G-Am-F
Sabi ng iba ako'y naghihintay sa wala...


C       G           Am - F
Sabi ng puso ko...
C                     G           Am     -    F
Ikaw daw ang sagot sa dalangin ko...
C            G      Am      -    F               C-G-Am- F (hold)
Sabi ng iba, maghanap na lang ng iba...


♥ Refrain:

Am             F             C              G
Di maipaliwanag aking nadarama
Am               F              C   G
Sa tuwing ikaw ay nakikita.
Am                 F             C                  G
Kilig nadarama, kapag kausap na kita
Am                    F               C            G
Sa tingin ko'y ikaw na, at walang iba.
G            A - A7
Walang iba...


♥ Chorus:

D                        A
Ikaw ang nagbigay ng buhay...
      Bm                      G
Kaya daigdig ay nagkakulay...
D                     A            Bm - G
Ikaw ang nagbigay tamis...
D                     A           Bm - G
At umibig na walang labis...
D                        A
Ikaw ang nagbigay ng ilaw...
     Bm                  G
Sa buhay ko ikaw ang araw...
D                     A    Bm - G
Sa 'king paghahanap,
D                     A           Bm - G - A (pause)
Ikaw ang nagbigay kislap
                D - A - Bm - G
Ikaw lang...
                D - A - Bm - G
Ikaw lang...
                DM7
Ikaw lang...

Composed by: Justin Cleo Alfonso
Chords by: Justin Cleo Alfonso 

Human Pet

I already spent 18 years of my life, controlled and altered by you!
My life being driven by people who seems to be right, but that's not right.
They used to choose my hairstyle rather than having my own choice.
I  prefer to shut my mouth, rather than fighting what is due to me.

It's been a while since I shed my tears, crying for simple things.
I will not be surprised anymore if one day I see myself biting a piece of bone.
I will not be surprised anymore if one day I have a chain in my neck.
Come and drive my crazy life, Come and get my bleeding heart.

To you Mom, I've already gave all my patience, all my perseverance.
I am tired, my heart is bleeding too much, flowing, yet none stop >.<"
You made me sway as a dead person floating on a black river
You always made this person confused with the things I'm not confused!

I gave my part, I already fight what is right!
But isn't it, I didn't gained anything, right?
I thought you'll give your support, but no! you left me on air
You left me weeping, longing to breathe a fresh air!

Oh common, and let me give you this little human pet, Ma.
He is good, He will not argue with you, like what you do.
He will never ever leave you on air, like what you did.
And what is good, this pet will always shut his mouth,when it hurts.

To you Dad, you seem to be a highly respected person.
You've supply some of my longs and needs.
But material things is not everything for me, let me live
Let me live even just a few seconds, and that will be my everything

It seems that you enjoyed driving my life ?
Can I lend this life? Can I drive this life?
Let me decide for my own sake! Let me live!
Let me be the person who I want to be.

Have you not noticed? I'm already a grown man!
You've already grew me old. But let me grow up!
Don't ever push me to do things, which I hate to do.
Don't speak to me as if you don't have flaws! I'm not a child anymore.

I know you are not a perfect person, but I know you are smart.
And as a reward! Let me give you this human pet!
A human pet who gave up all his desires, just to follow you
A human pet who shuts his mouth when you are wrong!

Let me live, this life. I don't wanna cry.
And I don't wanna die, without even just living my own life
Let me taste the sweetness of following this wounded heart
I don't want to spent my life acting as damn human pet!                                                  

Buwan ng Wika 2011

Wika na sa twina'y kaagapay ko

Wika na mula kay Bathala sa atin ay regalo

Nagsilbing tungkod ng kawawang bayan ko

Maningning na tanglaw sa aming bawat pagkabigo

Wikang Filipino ay para sa lahat

Isla man nitong bansa ay pinaghati-hati ng dagat

Wika ang nagbubuklod sa aming lahat

Nagpapalakas sa bansang sa unawa'y hindi salat

Wika na wari'y masinag na ilaw

Nagbabangon sa aming bansa tuwing namamanglaw

Sumpain man lahi namin sa mundong ibabaw

Wikang Filipino ay hindi namin kailanman ipapaagaw

Wika na nagsisilbing muog at lakas

Sa aming puso'y patuloy na nagniningas

Wari'y sumasagip sa balsang puno ng butas

Sa bawat kahinaan namin ikaw ang lumulutas

Wikang Filipino ang tanging gabay

Sa mabuting landas ito ang tulay

Sa aming kapighatiaan wika ang nagsilbing kaagapay

At sa wikang Filipino patuloy kaming magbubulay-bulay

Wika na gumigising sa aming pigil na damdamin

Hamunin man ng kamatayan wika'y hindi lilimutin

Prinsipyo na iniwan ng mga dakilang bayani'y hindi babaliwalain

Hanggat may buhay kaming inaangkin...

Wikang Filipino ay patuloy na pagyayamanin!

Daydreamer

er

Sitting on a chair beneath the three

Feeling the fresh air cleansing me

But you came along unexpectedly

And sat down beside me

You hold my hand

And whisper a song for a friend

A song entitled "You've got a friend"

A hymn made me cry,every night  in my bed

But how I can say that I'm lucky
If you are not really with me
 I guess I just have to leave this scene                                                                      

'Coz this scene was just a daydream :(                                                                  

Para sa taong may tatak ng pang-sampung letra

Habang ako’y nakapikit na nagninilaynilay

Sarili ko’y tumungo sa bahay na napaka-kulay

Bawat silid ay may salamin na wari’y may buhay

At hinayaan ko ang aking sarili dito maglakbay

Sa unang silid aking nakita isang bata

May busal sa bibig at sa leeg nakatanikala

Kawawa unang salita na aking nasambitla

Sa batang wari’y maihahalintulad ko sa isang tuta

Patulo’y kong minasdan itong kawawang bata

Sa mata niya’y kalungkutan lang ang mahihinuha

Ako’y nagulat nang siya ay biglang nagsalita

“Buhay na patay”, paulit-ulit na wika ng bata

Ako’y nangilabot sa tinig na aking narinig

Ako’y nanginig at tumakbo sa kahit saang panig

Sa aking pagtakas ay may gitara akong naulinig

Nawala ang aking takot at sinundan yaring tinig

Dinala ako ng aking paa sa isa pang silid

Silid na puno ng musika at himig

Silid na puno ng pagasa at panlalamig

At may binatang sa gitara’y sumasabay gamit ang tinig

Hindi na ako nagulat nang natigil siya sa pagkanta

At unti-unti tumitig sa akin mapupungay niyang mata

Na para bang may nais ibigay na regalong pagasa

At sa akin siya’y nagwika ng mga salitang matalinhaga,

“Sa aking karamdaman karamay ko ang gitara,

Sa aking kahapisan karamay ko tambol at trompeta,

Sa aking pagiisa karamay ko ang bathala at musika”

Wika nga ng musikerong binata.

Nilisan ko ang silid ng may galak at tuwa

Sa aking paglalakad nakasalubong ko isa pang binata

May limbag  na “cadre” sa kaniyang paa

Sinundan ko hanggang sa silid niya muli akong tumunganga

Sa tabi ng isang kahon siya ay umupo

At binuksan kahon na nahahati sa tatlo

Lumuwa aking mata ng makita kong ito’y may lulan na ginto

“Kaibigan” nakaukit sa bawat bitak ng ginto

Hindi ko maulinig mga pangalan na kaniyang sinasabi

Mga salitang hindi pamilyar at malabo pa sa gabi

Pero hindi ko maipaliwanag na tila pumasok siya sa aking sarili

At sa aking isip isang tula ang hinabi;

“Kaibigan kong hinahatulan ng mundo

Hindi magbabago pag-ibig ko sayo

Kahit masuklam man kaanak at lahat ng tao

Dahil ako’y tapat na kaibigan para sayo.”

“Kaibigan kong malayo ang loob sa akin

Dahil iniisip niyang siya hindi mahalaga sa akin

Hindi ko man makuha ang iyong bukal na damdamin

Pag-ibig ko sayo’y patuloy na dumadalangin.”

“Kaibigan kong nahiwalay at napalayo

Distansya’y hindi dahilan para pag-ibig ko’y mabigo

Parang alak na habang tumatagal ay nagiibayo

Dahil ako’y nangako na hindi lilimutin isang tulad mo.”

At yan nga ang tulang sa isip ko’y kaniyang ikinintal

Matapos siyang mangusap sa akin ako’y tila hindi napapagal

Tila ba kahit isang hektaryang bukid ay kayang mabungkal

At tila kaya ko pang tumakbo ng walanghanggang dangkal

Sa makulay na bahay ako’y patuloy na gumala

Nasumpungan ko sa kwarto isang binatang makata

Dinaraan sa pagsulat bawat damdamin at pagluha

Bawat diwa ay nilalapat sa mga saknong ng tula

Hindi ko na hinintay na siya pa ay magsalita

Sapagkat saganang akin tila wala siyang balak magsalita

At habang buhay ay nais na lang gumawa ng mga katha

Mga katha na inaalay sa mga taong may halaga

Bago ako nagising sa aking panaginip

May hanging malamig ang umihip

At may taong tila sa akin ay nakasilip

At tila nakakita din sa aking panaginip

Ako’y nagising na sa mata’y may luha

Aking napagtanto bawat tauhan sa panaginip ay aking replika

At ang bahay na napakakulay

Ay siya ring buhay na puno ng kulay…

" Alay kay Eunice "

Sinubukan kong itigil

Ang pasulat ng kamay na nangigigil

Dukha at musmos na isip

Ala-ala pilit na umiihip

Sinubukan kong pigilin

Bawat bugso ng damdamin

Ngunit sugatang puso

Ikaw pa rin ang binibugso

Ngayo'y akin na ngang napagtanto

Na hindi mapapagod itong aking puso

Sa pagpiga ng damdamin na hindi maglalaho

Sa pagbulalas ng diwa na hindi maitatago

Ika'y lumipad sa lugar na napakalayo

Ang umaga sa akin ay gabi naman sa'yo

Gayon pa man ito ang masasabi ko

Hindi kita nilimot at yan ang totoo

Hindi ko kinalimutan ang pangako mo

Gayon din ang pangako ko

Ngayon tatapusin ko na ang tula ko

Bago pa gumuho ang luha na nagbabadyang tumulo...